کد مطلب:315754
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:182
کبش الکتیبة
پهلوان و یل لشكر؛ این از القابی است كه به سردار لشكر داده می شود و در مورد هر پهلوانی اطلاق نمی گردد بلكه به پهلوانی گفته می شود كه بتواند لشكر را در پناه خود بگیرد و اگر خطری برای هر كدام از ارتشیان پیش آمد او را نجات دهد و این عنوان درباره ی قمر بنی هاشم علیه السلام درست است زیرا در جریان عاشورا پشت و پناه لشكر امام حسین علیه السلام بود و از آنان با شجاعت و دلاوری دفاع می نمود. [1] .
به این جریان توجه فرمایید:
نوشته اند وقتی كه جنگ بین دو لشكر شروع شد، عمر بن خالد و غلامش سعد و مجمع بن عبدالله و جنادة بن حرث از یارانش امام حسین علیه السلام شمشیر كشیدند و مقابل لشكر عمر سعد رفتند، هنگامی كه در میان آنان غوطه خوردند لشكر عمر بن سعد اطراف آنان حلقه زدند و میان آنها و یاران امام حسین علیه السلام جدایی افكندند، امام حسین علیه السلام برادرش قمر بنی هاشم را طلبید و به یاری آنان فرستاد.
اباالفضل علیه السلام به تنهایی بر لشكر عمر سعد حمله كرد، با شمشیر آنان را می زد تا آنها را متفرق نمود و یاران امام حسین علیه السلام را از دست لشكر عمر سعد نجات داد ولی آنان كه تمامی جراحات برداشته بودند از برگشتن نزد امام حسین علیه السلام امتناع ورزیدند و به میدان جنگ برگشتند و به جنگ پرداختند و حضرت عباس علیه السلام از آنان دفاع می كرد تا همه یكجا به شهادت رسیدند و قمر بنی هاشم علیه السلام نزد برادرش برگشت و جریان را به او خبر داد.
و سیره نویسان نوشته اند: گاهی حضرت عباس علیه السلام پرچم را مقابل روی امام حسین علیه السلام برمی افراشت و از یاران حضرت دفاع می كرد و گاهی آب برایشان می آورد، از این رو به سقاء ملقب گردید و بعد از شهادتش به ابوقربه مكنی گردید. [2] .
[ صفحه 62]
[1] همان.
[2] ابصارالعين، ص 29؛ مجالس عاشورا، ص 232 و 233.